سختی شبکه بیت کوین مکانیزمی هوشمند برای تنظیم خودکار پیچیدگی استخراج بیت کوین است که با تغییر دشواری معادلات ریاضی، زمان تولید هر بلوک را حدود ۱۰ دقیقه نگه می‌دارد. این پارامتر نقش کلیدی در کنترل عرضه بیت کوین، حفظ امنیت شبکه و تعیین سودآوری ماینرها دارد و با قیمت بیت کوین در ارتباط مستقیم است.
شبکه بیت کوین یک سیستم غیرمتمرکز است که برای ثبت، تایید و ذخیره تراکنش‌ها از فناوری بلاکچین بهره می‌برد. بلاکچین زنجیره‌ای از بلوک‌های اطلاعاتی است که هر بلوک شامل مجموعه‌ای از تراکنش‌ها است. این بلوک‌ها به ترتیب زمانی به هم متصل می‌شوند، به طوری که یک زنجیره تغییرناپذیر و ایمن ایجاد می‌شود.
تولید بلوک در شبکه بیت کوین از طریق فرآیندی به نام استخراج (Mining) انجام می‌شود. استخراج به معنای حل یک مسئله پیچیده ریاضی است که نیازمند توان محاسباتی بالا است. هر بلوک شامل اطلاعاتی مانند تراکنش‌های ثبت‌شده، یک هش (Hash) که مشخص‌کننده بلوک قبلی است، و نانس (Nonce) است.
استخراج‌کنندگان (ماینرها) برای اضافه کردن یک بلوک جدید به بلاکچین باید عددی به نام نانس را پیدا کنند، به طوری که ترکیب آن با داده‌های بلوک منجر به تولید هشی شود که با شرایط خاص شبکه (هدف شبکه) مطابقت داشته باشد. این فرآیند تضمین می‌کند که تولید بلوک زمان‌بر بوده و نیازمند منابع محاسباتی است، که از حملات احتمالی جلوگیری می‌کند.
- هش (Hash): هش خروجی یک تابع ریاضی است که داده‌های ورودی را به یک رشته ثابت از اعداد و حروف تبدیل می‌کند. این رشته به صورت یکتا و غیرقابل برگشت است، یعنی نمی‌توان از خروجی به ورودی دست یافت. هش تضمین می‌کند که هرگونه تغییر کوچک در داده‌ها، خروجی کاملاً متفاوتی تولید می‌کند.
- نانس (Nonce): نانس عددی است که ماینرها در فرآیند استخراج تغییر می‌دهند تا هشی مطابق با قوانین شبکه تولید کنند. نانس به معنای "یک بار استفاده‌شده" است و هر بار که تغییر می‌کند، هش جدیدی تولید می‌شود.
- بلاک اینتروال (Block Interval): بلاک اینتروال مدت زمانی است که به طور متوسط برای تولید یک بلوک جدید در شبکه نیاز است. در شبکه بیت کوین، این زمان به طور متوسط 10 دقیقه در نظر گرفته شده است. این زمان‌بندی به وسیله تنظیم سختی شبکه کنترل می‌شود.
سختی شبکه (Network Difficulty) معیاری است که تعیین می‌کند استخراج یک بلوک جدید در شبکه بیت کوین چقدر دشوار است. این سختی به صورت عددی بیان می‌شود و مقدار آن به طور خودکار توسط شبکه تنظیم می‌شود. به عبارت ساده‌تر، سختی شبکه مشخص می‌کند که ماینرها باید چه مقدار توان محاسباتی صرف کنند تا به پاسخ صحیح معادله ریاضی برسند و بلوک جدیدی به بلاکچین اضافه کنند.
یکی از مهم‌ترین اهداف سختی شبکه، کنترل عرضه بیت کوین است. بیت کوین به‌گونه‌ای طراحی شده است که حداکثر 21 میلیون واحد از آن قابل استخراج باشد. اگر استخراج بیت کوین بدون محدودیت انجام شود، عرضه آن بیش از حد افزایش می‌یابد و باعث کاهش ارزش آن می‌شود. با تنظیم سختی شبکه، میانگین زمان تولید هر بلوک در حدود 10 دقیقه ثابت باقی می‌ماند، حتی اگر تعداد ماینرها و قدرت محاسباتی آن‌ها افزایش یابد.
به این ترتیب، سختی شبکه مانع از استخراج سریع بیت کوین و افزایش بیش از حد عرضه آن می‌شود. این مکانیسم به بیت کوین کمک می‌کند تا به عنوان یک ارز ضدتورمی عمل کند و ارزش آن در طول زمان حفظ شود.
تنظیم سختی شبکه بیت کوین یک فرآیند خودکار است که هر 2016 بلوک (تقریباً هر دو هفته یک‌بار) انجام می‌شود. این تنظیم به منظور حفظ میانگین زمان 10 دقیقه برای تولید هر بلوک صورت می‌گیرد. اگر ماینرها در مدت‌زمان کمتری از 10 دقیقه بلوک‌ها را استخراج کنند، سختی افزایش می‌یابد و اگر این زمان طولانی‌تر شود، سختی کاهش پیدا می‌کند.
شبکه بیت کوین زمان لازم برای تولید 2016 بلوک قبلی را محاسبه می‌کند و نسبت آن را به زمان ایده‌آل (20160 دقیقه) می‌سنجد. سپس این نسبت برای تنظیم سختی جدید استفاده می‌شود. به این ترتیب، سختی شبکه با توجه به قدرت محاسباتی کل شبکه (هش ریت) تغییر می‌کند.
برای درک بهتر، فرض کنید که تولید 2016 بلوک به جای 20160 دقیقه، تنها 18000 دقیقه طول کشیده است. این نشان می‌دهد که ماینرها بلوک‌ها را سریع‌تر از زمان پیش‌بینی‌شده تولید کرده‌اند. شبکه با استفاده از فرمول زیر سختی را افزایش می‌دهد:
در این مثال:
نسبت تنظیم سختی = 18000 / 20160 ≈ 0.892
این نسبت کمتر از 1 است، بنابراین سختی شبکه افزایش می‌یابد تا سرعت استخراج را کاهش داده و به زمان ایده‌آل بازگرداند. این فرآیند تضمین می‌کند که شبکه بیت کوین پایدار و قابل پیش‌بینی باقی بماند.
هش ریت (Hash Rate) به مجموع توان محاسباتی ماینرها در شبکه بیت کوین اشاره دارد. این معیار نشان‌دهنده تعداد محاسباتی است که ماینرها در هر ثانیه برای یافتن هش صحیح انجام می‌دهند. هرچه هش ریت شبکه بالاتر باشد، به معنای حضور تعداد بیشتری از ماینرها یا استفاده از دستگاه‌های پیشرفته‌تر در شبکه است.
سختی شبکه و هش ریت ارتباط مستقیم دارند. وقتی هش ریت افزایش می‌یابد، ماینرها سریع‌تر می‌توانند هش‌های صحیح را تولید کنند. برای جلوگیری از کاهش زمان تولید بلوک (کمتر از 10 دقیقه)، شبکه بیت کوین سختی را افزایش می‌دهد. به همین ترتیب، اگر هش ریت کاهش یابد (مثلاً به دلیل خروج برخی ماینرها از شبکه)، سختی کاهش پیدا می‌کند تا زمان‌بندی تولید بلوک‌ها ثابت بماند.
- افزایش هش ریت: اگر هش ریت افزایش یابد، قدرت محاسباتی شبکه بیشتر می‌شود و ماینرها بلوک‌ها را سریع‌تر استخراج می‌کنند. این موضوع باعث می‌شود که سختی شبکه پس از 2016 بلوک به طور خودکار افزایش یابد تا سرعت تولید بلوک کاهش یابد و به زمان ایده‌آل بازگردد.
- کاهش هش ریت: اگر هش ریت کاهش یابد، مثلاً به دلیل خروج ماینرها یا ممنوعیت استخراج در یک کشور، زمان تولید بلوک‌ها طولانی‌تر می‌شود. در این حالت، شبکه بیت کوین سختی را کاهش می‌دهد تا ماینرهای باقی‌مانده بتوانند با سرعت بیشتری بلوک‌ها را استخراج کنند.
این رابطه مستقیم بین هش ریت و سختی شبکه یکی از دلایل انعطاف‌پذیری بیت کوین در برابر تغییرات شبکه است. این مکانیسم تضمین می‌کند که تولید بیت کوین و زمان‌بندی آن همیشه قابل پیش‌بینی و منظم باشد.
چگونه سختی شبکه مدت زمان تولید بلوک‌ها را ثابت نگه می‌دارد؟
سختی شبکه بیت کوین یکی از اجزای حیاتی در حفظ تعادل عملکرد بلاکچین است. این پارامتر به گونه‌ای تنظیم شده است که مدت زمان تولید هر بلوک، در حالت ایده‌آل حدود 10 دقیقه باقی بماند. زمانی که قدرت محاسباتی (هش ریت) شبکه افزایش می‌یابد، احتمال تولید سریع‌تر بلوک‌ها وجود دارد. در این حالت، سختی شبکه افزایش پیدا می‌کند تا استخراج‌کنندگان به معادلات پیچیده‌تر و زمان‌برتری برای یافتن هش مناسب نیاز داشته باشند.
به‌عکس، اگر هش ریت کاهش یابد، بلوک‌ها دیرتر تولید می‌شوند و شبکه به‌طور خودکار سختی را کاهش می‌دهد تا زمان مورد نیاز برای استخراج هر بلوک به تعادل برسد. این مکانیسم تطبیقی تضمین می‌کند که شبکه به صورت پیوسته و منظم عمل کند، بدون اینکه تأثیر منفی بر امنیت یا پایداری آن وارد شود.
سختی شبکه تأثیر مستقیمی بر سرعت استخراج دارد. هرچه سختی بیشتر باشد، استخراج‌کنندگان به زمان و منابع بیشتری برای حل معادلات هش نیاز دارند، که در نتیجه سرعت استخراج کاهش می‌یابد. از سوی دیگر، کاهش سختی منجر به افزایش سرعت استخراج می‌شود.
این فرآیند بر فعالیت ماینرها نیز تأثیر می‌گذارد. وقتی سختی بالا می‌رود، هزینه استخراج نیز افزایش می‌یابد و برخی ماینرها ممکن است به دلیل عدم صرفه اقتصادی، تجهیزات خود را خاموش کنند. به‌عکس، کاهش سختی می‌تواند ماینرهای بیشتری را به شبکه جذب کند. بنابراین، سختی شبکه نه‌تنها بر سرعت تولید بلوک‌ها تأثیر می‌گذارد، بلکه در بلندمدت نقش تعیین‌کننده‌ای در جذب یا خروج ماینرها از شبکه دارد.
هاوینگ، یکی از رویدادهای کلیدی در شبکه بیت کوین است که تقریباً هر چهار سال یک بار رخ می‌دهد و طی آن، پاداش استخراج‌کنندگان به نصف کاهش می‌یابد. این تغییر می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر شبکه داشته باشد. کاهش پاداش، اغلب باعث خروج ماینرهای کوچکتر از شبکه می‌شود که توانایی رقابت با هزینه‌های بالای استخراج را ندارند. این امر می‌تواند منجر به کاهش هش ریت شبکه شود.
در واکنش به این کاهش، سختی شبکه نیز به مرور زمان تنظیم می‌شود تا فرآیند استخراج برای ماینرهای باقی‌مانده ساده‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر شود. به‌عبارت دیگر، هاوینگ و سختی شبکه در تعاملی پویا قرار دارند که هدف آن حفظ تعادل و پایداری عملکرد شبکه است.
هدف اصلی هاوینگ، کنترل تورم و محدود نگه داشتن عرضه بیت کوین است. این رویداد باعث می‌شود که پاداش تولید هر بلوک جدید کاهش یابد، اما در عین حال، مکانیزم سختی شبکه تضمین می‌کند که ماینرها انگیزه لازم برای ادامه فعالیت خود را داشته باشند.
به‌طور مثال، پس از هاوینگ 2020، پاداش تولید هر بلوک از 12.5 بیت کوین به 6.25 بیت کوین کاهش یافت. با وجود کاهش هش ریت و سختی شبکه در کوتاه‌مدت، قیمت بیت کوین در بلندمدت افزایش یافت و انگیزه اقتصادی برای ماینرها را دوباره تقویت کرد. این چرخه تنظیم‌شده نشان‌دهنده طراحی هوشمندانه بیت کوین برای تطبیق با تغییرات و حفظ امنیت و ثبات شبکه است.
سختی شبکه و هاوینگ، دو مؤلفه اصلی در معماری شبکه بیت کوین هستند که نقش مکملی در تضمین پایداری و امنیت این ارز دیجیتال دارند. در حالی که سختی شبکه با تنظیم زمان استخراج، از عملکرد مداوم شبکه محافظت می‌کند، هاوینگ با کنترل عرضه بیت کوین، ارزش و جذابیت آن را برای ماینرها و سرمایه‌گذاران حفظ می‌کند. این تعامل هوشمندانه نشان‌دهنده توانایی بیت کوین در مقابله با چالش‌های مقیاس‌پذیری و اقتصادی در دنیای ارزهای دیجیتال است.
رابطه سختی شبکه با قیمت بیت کوین یک تعامل پیچیده اما کلیدی است. از یک سو، افزایش سختی شبکه معمولاً نشان‌دهنده تقاضای بالا برای استخراج بیت کوین است، چرا که ماینرها تمایل بیشتری برای پیوستن به شبکه دارند. این افزایش تقاضا می‌تواند قیمت بیت کوین را بالا ببرد، زیرا در بسیاری از موارد، تقاضای بیشتر برای استخراج هم‌راستا با تقاضای کلی در بازار است.
از سوی دیگر، سختی بالاتر به معنای افزایش هزینه‌های استخراج است. این هزینه‌ها می‌توانند به ماینرها فشار بیاورند و در صورت عدم تطابق با قیمت بازار، منجر به کاهش سودآوری شوند. اگر هزینه استخراج بالا برود و قیمت بیت کوین ثابت بماند یا کاهش یابد، برخی ماینرها ممکن است از شبکه خارج شوند که می‌تواند به کاهش هش ریت و تنظیم مجدد سختی شبکه منجر شود.
وقتی سختی شبکه افزایش می‌یابد، ماینرها مجبور به استفاده از تجهیزات پیشرفته‌تر و بهره‌وری بالاتر برای رقابت در استخراج می‌شوند. این روند می‌تواند باعث افزایش هزینه تجهیزات و انرژی مصرفی شود. اگر قیمت بیت کوین به اندازه کافی بالا نباشد تا این هزینه‌ها را جبران کند، ماینرها ممکن است تجهیزات خود را خاموش کرده و فعالیت خود را متوقف کنند.
به‌عکس، کاهش سختی شبکه استخراج را آسان‌تر می‌کند و می‌تواند ماینرهای جدیدی را به سمت شبکه جذب کند. این روند معمولاً پس از کاهش قیمت بیت کوین اتفاق می‌افتد، زیرا کاهش سختی باعث می‌شود استخراج برای ماینرها مجدداً سودآور شود. در نتیجه، بازار و رفتار ماینرها به شدت تحت تأثیر تغییرات سختی شبکه قرار می‌گیرند و این تأثیرات می‌توانند به نوسانات قیمت بیت کوین منجر شوند.
قیمت بیت کوین و سختی شبکه در چرخه‌ای پویا با یکدیگر تعامل دارند. زمانی که قیمت بیت کوین افزایش می‌یابد، انگیزه ماینرها برای استخراج بیشتر می‌شود. در نتیجه، هش ریت شبکه افزایش یافته و سختی شبکه برای حفظ زمان تولید بلوک‌ها تنظیم می‌شود.
از سوی دیگر، کاهش قیمت بیت کوین می‌تواند باعث کاهش سودآوری استخراج شود، به‌ویژه برای ماینرهایی که هزینه‌های عملیاتی بالایی دارند. در این حالت، برخی از ماینرها ممکن است از شبکه خارج شوند، که منجر به کاهش هش ریت و در نهایت کاهش سختی شبکه می‌شود. این کاهش سختی باعث می‌شود استخراج دوباره جذاب شود، حتی با قیمت‌های پایین‌تر.
تحلیل‌گران دیدگاه‌های متفاوتی در مورد اینکه آیا قیمت تابع سختی شبکه است یا برعکس دارند. برخی معتقدند که افزایش سختی شبکه نشان‌دهنده اعتماد بالای ماینرها به آینده قیمت بیت کوین است و بنابراین سختی شبکه به طور غیرمستقیم بر قیمت تأثیر می‌گذارد.
در مقابل، دیدگاه دیگری مطرح است که قیمت بیت کوین به‌عنوان متغیر اصلی، تغییرات سختی شبکه را تحریک می‌کند. بر اساس این دیدگاه، افزایش قیمت باعث ورود ماینرهای جدید و در نتیجه افزایش سختی شبکه می‌شود. به نظر می‌رسد که هر دو متغیر به‌صورت متقابل بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند، و این تعاملات چرخه‌ای به یکی از عوامل نوسانات بازار بیت کوین تبدیل شده است.
مارپیچ مرگ (Death Spiral) وضعیتی است که در آن کاهش قیمت بیت کوین منجر به کاهش هش ریت شبکه و خروج تعداد زیادی از ماینرها می‌شود. این فرآیند می‌تواند به کاهش شدید امنیت شبکه منجر شود، چرا که با کاهش ماینرها، تعداد کمتری از آن‌ها برای حفظ عملکرد و تأیید تراکنش‌ها باقی می‌مانند.
در شرایط بحرانی، اگر هش ریت به میزان قابل توجهی افت کند، زمان تولید بلوک‌ها افزایش یافته و شبکه ممکن است غیرقابل استفاده شود. این وضعیت به‌ویژه در شرایطی که هزینه‌های عملیاتی ماینرها بالاست و درآمد آن‌ها کاهش یافته، محتمل‌تر است.
برخی تحلیل‌گران بر این باورند که سازوکار تنظیم سختی شبکه به گونه‌ای طراحی شده است که مانع وقوع مارپیچ مرگ شود. سختی شبکه پس از هر 2016 بلوک تنظیم می‌شود تا استخراج بیت کوین حتی در شرایط هش ریت پایین نیز امکان‌پذیر باشد. این تطبیق به ماینرهای باقی‌مانده انگیزه می‌دهد که در شبکه فعالیت کنند.
در عین حال، برخی معتقدند که مارپیچ مرگ یک تهدید واقعی برای بیت کوین است، به‌ویژه در شرایطی که رویدادهایی مانند هاوینگ همزمان با کاهش قیمت رخ دهد. این تحلیل‌گران بر این باورند که در چنین شرایطی، خروج گسترده ماینرها می‌تواند به آسیب جدی به شبکه منجر شود.
سختی شبکه، قیمت بیت کوین، و هش ریت در چرخه‌ای پویا با یکدیگر تعامل دارند که نقش حیاتی در عملکرد و ثبات شبکه بیت کوین ایفا می‌کند. اگرچه مارپیچ مرگ به‌عنوان یک تهدید نظری مطرح شده، اما سازوکارهای هوشمندانه بیت کوین، مانند تنظیم سختی، تاکنون توانسته‌اند از وقوع این وضعیت جلوگیری کنند. در نهایت، این سیستم تعادل خود را حفظ می‌کند و نقش مهمی در پایداری طولانی‌مدت بیت کوین دارد.
مقایسه سختی شبکه بیت کوین با ارزهایی که از الگوریتم‌های متفاوتی مانند اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کنند
سختی شبکه بیت کوین بر اساس الگوریتم اثبات کار (Proof of Work یا PoW) طراحی شده است که ماینرها برای حل مسائل پیچیده ریاضی و اضافه کردن بلوک‌های جدید به بلاکچین رقابت می‌کنند. این سختی به گونه‌ای تنظیم می‌شود که مدت‌زمان تولید هر بلوک در حدود 10 دقیقه ثابت بماند.
در مقابل، برخی ارزهای دیجیتال مانند اتریوم (پس از ارتقا به نسخه 2.0) و کاردانو از الگوریتم اثبات سهام (Proof of Stake یا PoS) استفاده می‌کنند. در PoS، سختی شبکه به مفهوم سنتی وجود ندارد، زیرا فرآیند انتخاب تأییدکنندگان بلوک بر اساس مقدار ارز دیجیتالی که کاربر به شبکه اختصاص داده، انجام می‌شود. این مکانیسم به انرژی کمتری نیاز دارد و نیازی به حل مسائل پیچیده ریاضی نیست، که باعث کاهش هزینه‌ها و مصرف انرژی می‌شود.
در حالی که PoW به دلیل امنیت بالا و مقاومت در برابر حملات سایبری، همچنان محبوبیت دارد، PoS به دلیل کارایی انرژی و توانایی پردازش سریع‌تر تراکنش‌ها، برای برخی پروژه‌ها جذاب‌تر است.
سختی شبکه بیت کوین مزایایی چون امنیت بالا و جلوگیری از تمرکزگرایی دارد، زیرا افزایش سختی، ورود ماینرهای جدید را تشویق می‌کند و از تسلط یک گروه خاص بر شبکه جلوگیری می‌کند.
با این حال، این ویژگی‌ها معایبی نیز دارد. افزایش سختی به معنای افزایش هزینه‌های استخراج است، که می‌تواند مانع ورود ماینرهای کوچکتر شود. همچنین، مصرف انرژی بالای استخراج بیت کوین یکی از نگرانی‌های زیست‌محیطی است که در مقایسه با ارزهای مبتنی بر PoS بسیار بیشتر است.
یکی از عوامل اصلی تاثیرگذار بر سختی شبکه بیت کوین، میزان انرژی مصرفی ماینرها است. فرآیند استخراج نیازمند توان محاسباتی بالا است که مصرف برق زیادی را به همراه دارد. در مناطقی که هزینه برق پایین است، ماینرها می‌توانند سودآوری بیشتری داشته باشند و به افزایش هش ریت و در نتیجه سختی شبکه کمک کنند.
در مقابل، افزایش قیمت برق یا کمبود انرژی می‌تواند موجب خروج ماینرها از شبکه شود، که این امر به کاهش هش ریت و کاهش سختی منجر خواهد شد. برای مثال، ممنوعیت استخراج در چین باعث کاهش شدید هش ریت در سال 2021 شد.
پیشرفت در فناوری ماینینگ، مانند توسعه دستگاه‌های ASIC، باعث افزایش بهره‌وری و قدرت محاسباتی شده است. این امر به ماینرها امکان می‌دهد تا با سرعت بیشتری بلوک‌ها را استخراج کنند، که موجب افزایش هش ریت و سختی شبکه می‌شود.
با این حال، قیمت بالای تجهیزات پیشرفته می‌تواند مانعی برای ورود ماینرهای کوچک باشد. علاوه بر این، وابستگی به تجهیزات جدید ممکن است باعث انحصار در استخراج شود، زیرا تنها ماینرهای بزرگ توانایی خرید این دستگاه‌ها را دارند.
توزیع جغرافیایی ماینرها نیز نقش مهمی در سختی شبکه بیت کوین دارد. در مناطقی با قوانین سخت‌گیرانه یا هزینه‌های انرژی بالا، تعداد ماینرها ممکن است کاهش یابد. در مقابل، کشورهایی با شرایط مناسب مانند دسترسی به انرژی ارزان و قوانین دوستانه، می‌توانند ماینرهای بیشتری را جذب کنند و هش ریت را افزایش دهند.
برای مثال، پس از ممنوعیت استخراج در چین، ماینرها به کشورهایی مانند ایالات متحده، روسیه، و قزاقستان مهاجرت کردند، که تاثیر مستقیمی بر توزیع هش ریت جهانی و سختی شبکه داشت.
برای مشاهده سختی شبکه بیت کوین، ابزارها و وب‌سایت‌های مختلفی وجود دارند که اطلاعات دقیقی ارائه می‌دهند. برخی از این منابع معتبر شامل موارد زیر هستند:
- Blockchain.com: داده‌های سختی شبکه، هش ریت، و سایر پارامترهای بلاکچین بیت کوین را نمایش می‌دهد.
- BTC.com: اطلاعات کامل در مورد سختی شبکه، زمان‌بندی تغییرات آن، و توزیع هش ریت را ارائه می‌دهد.
- Glassnode: تجزیه و تحلیل دقیق‌تر داده‌ها، از جمله تغییرات سختی و هش ریت.
- CoinWarz: نمودارهای زنده از سختی شبکه و هش ریت را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.
داده‌های سختی شبکه می‌توانند به تحلیل‌گران و سرمایه‌گذاران کمک کنند تا تغییرات احتمالی در بازار بیت کوین را پیش‌بینی کنند. افزایش سختی شبکه معمولاً نشان‌دهنده ورود ماینرهای جدید و افزایش تقاضا برای استخراج است، که می‌تواند به رشد قیمت منجر شود.
از سوی دیگر، کاهش سختی می‌تواند نشان‌دهنده خروج ماینرها و کاهش هش ریت باشد، که ممکن است تأثیر منفی بر بازار بگذارد. با تحلیل داده‌های سختی و هش ریت، کاربران می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌تری درباره خرید، فروش، یا نگهداری بیت کوین بگیرند.
