رگوله در فارکس چیست؟

رگوله فارکس چیست؟ اصول و تعریف کاربردی

پیش از هر چیز، باید بدانیم که بازار فارکس یک بازار بین‌المللی و غیرمتمرکز است؛ یعنی نهادی مرکزی مانند بانک مرکزی که معاملات را به‌صورت مستقیم مدیریت کند، وجود ندارد. در این بازار، واسطه‌هایی به نام بروکرها نقش کلیدی در اتصال معامله‌گران به بازار ایفا می‌کنند. به همین دلیل، نظارت بر عملکرد بروکرها اهمیت بسیار زیادی دارد.

نهادهای رگولاتور یا تنظیم‌گر، موسسات مالی یا دولتی هستند که وظیفه دارند عملکرد بروکرها را ارزیابی و کنترل کنند. آن‌ها با تعیین استانداردهای قانونی، اخلاقی و مالی، اطمینان حاصل می‌کنند که بروکرها از سرمایه مشتریان به‌درستی محافظت می‌کنند، قیمت‌ها را دستکاری نمی‌کنند و خدمات منصفانه ارائه می‌دهند.

مجوزهای رگولاتوری به معنی تعهد بروکر به پیروی از قوانین مشخص، ارائه شفاف اطلاعات، گزارش‌گری مالی منظم و داشتن سازوکار مشخص برای رسیدگی به شکایات است. بروکری که تحت نظارت یک رگولاتور معتبر باشد، معمولاً حساب‌های مشتریان را به‌صورت تفکیک‌شده (segregated) نگه می‌دارد و با شرکت‌های بیمه مالی قرارداد دارد تا در صورت ورشکستگی، تا سقف معینی از سرمایه مشتریان محافظت شود.

فرآیند رگوله‌سازی

فرآیند رگوله‌سازی در فارکس شامل مجموعه‌ای از مراحل و الزامات قانونی است که توسط نهادهای نظارتی جهت صدور مجوز فعالیت به بروکرها اجرا می‌شود. در این فرآیند، بروکر باید مدارکی مانند ساختار شرکت، اطلاعات مدیریتی، منابع مالی، سیاست‌های مدیریت ریسک، تفکیک حساب‌های مشتریان، و سیستم رسیدگی به شکایات را ارائه دهد. نهاد رگولاتور پس از بررسی دقیق این مدارک و احراز صلاحیت، مجوز فعالیت صادر کرده و بروکر را موظف به رعایت گزارش‌دهی‌های دوره‌ای، شفافیت در اجرای سفارشات، حفظ سرمایه مشتریان و رعایت الزامات مالی می‌کند. در صورت تخطی، ممکن است اخطار، جریمه یا حتی لغو مجوز برای بروکر صادر شود. این روند، پایه‌گذار اعتماد در بازار و تضمین‌کننده امنیت سرمایه‌گذاران است.

رگوله فارکس در سایر کشورها

بازار جهانی فارکس توسط چند رگولاتور معتبر و شناخته‌شده نظارت می‌شود که هریک در کشورهای مختلف مستقر هستند و اعتبار بین‌المللی دارند.

FCA (انگلستان)

سازمان خدمات مالی بریتانیا یا Financial Conduct Authority یکی از معتبرترین نهادهای نظارتی دنیاست. بروکرهایی که تحت نظارت FCA هستند، ملزم به ارائه گزارش‌های شفاف، تفکیک حساب مشتریان، و پیروی از مقررات سختگیرانه برای جلوگیری از پولشویی و دستکاری قیمت هستند.

ASIC (استرالیا)

Australian Securities and Investments Commission یکی دیگر از رگولاتورهای معتبر جهانی است که قوانین سختگیرانه‌ای را برای بروکرها اعمال می‌کند. داشتن مجوز از ASIC به معنای پایبندی به اصولی نظیر سرمایه حداقلی، حفاظت از سرمایه مشتری و شفافیت در اجرای سفارشات است.

CFTC/NFA (ایالات متحده)

در آمریکا، فعالیت بروکرهای فارکس زیر نظر دو نهاد CFTC (کمیسیون معاملات آتی کالا) و NFA (انجمن ملی معاملات آتی) انجام می‌شود. این نهادها سخت‌ترین قوانین را در جهان دارند و به همین دلیل، تعداد بروکرهای فارکسی که مستقیماً با مشتریان آمریکایی کار می‌کنند، بسیار محدود است.

CySEC (قبرس)

سازمان نظارت مالی قبرس یا Cyprus Securities and Exchange Commission یکی از رگولاتورهای اروپایی با اعتبار نسبتاً بالا است. بسیاری از بروکرهای اروپایی برای فعالیت در بازارهای مختلف، از جمله ایران، مجوز CySEC دریافت می‌کنند. این مجوز معمولاً با الزام به ارائه بیمه حساب مشتری و شفافیت اطلاعات همراه است.

BaFin (آلمان)

Bundesanstalt für Finanzdienstleistungsaufsicht رگولاتور رسمی آلمان است. بروکرهای تحت نظارت BaFin باید استانداردهای بالایی در حفظ حقوق مشتری، شفافیت قیمت‌گذاری و جلوگیری از سوءاستفاده‌های مالی رعایت کنند.

تفاوت رگولاتوری‌های داخلی و آفشور (Offshore)

رگوله‌های داخلی به رگولاتورهایی اطلاق می‌شود که در کشورهای توسعه‌یافته با قوانین مالی شفاف فعالیت می‌کنند. این نهادها معمولاً اعتبار بالایی دارند و برای دریافت مجوز آن‌ها، بروکرها باید الزامات پیچیده و هزینه‌بر را رعایت کنند.

در مقابل، رگوله‌های آفشور معمولاً در کشورهای با قوانین مالیاتی سهل‌گیرانه‌تر مانند بلیز، سنت وینسنت و گرنادینز یا جزایر مارشال صادر می‌شوند. دریافت این نوع مجوزها بسیار آسان‌تر است و معمولاً اعتبار پایین‌تری دارند. بسیاری از بروکرهایی که قصد فعالیت در بازارهایی با ریسک بالا یا بدون محدودیت دارند، از رگوله‌های آفشور استفاده می‌کنند.

در حالی که برخی از بروکرهای آفشور می‌توانند خدمات مناسبی ارائه دهند، اما نبود نظارت سخت‌گیرانه، احتمال سوءاستفاده را افزایش می‌دهد. به همین دلیل، توصیه می‌شود در صورتی که قصد همکاری با بروکر آفشور دارید، حتماً به سابقه، نقدهای کاربران، و رتبه‌بندی‌های مستقل نیز توجه کنید.

چرا وجود رگوله برای بروکر ضروری است؟

وجود رگوله معتبر برای یک بروکر، تضمینی برای امنیت سرمایه معامله‌گران است. این نظارت‌ها مانع از تخلفات احتمالی و فعالیت‌های کلاهبردارانه می‌شوند.

حفظ امنیت سرمایه مشتری

رگولاتورها بروکرها را موظف می‌کنند که دارایی مشتریان را در حساب‌های جداگانه نگهداری کنند. این اقدام باعث می‌شود در صورت ورشکستگی یا سوءمدیریت بروکر، سرمایه مشتریان محفوظ بماند.

تفکیک دارایی‌ها

در بروکرهای رگوله‌شده، پول مشتریان با سرمایه‌های عملیاتی خود بروکر ترکیب نمی‌شود. این جداسازی ریسک سوءاستفاده از وجوه را کاهش می‌دهد و شفافیت بیشتری ایجاد می‌کند.

شفافیت در اجرای معاملات

رگوله‌ها از بروکرها می‌خواهند که فرآیند اجرای سفارشات را به‌طور دقیق و بدون تاخیر انجام دهند. همچنین باید اطلاعات کامل و درستی از اسپردها، هزینه‌های جانبی و ریسک‌های بازار ارائه کنند.

حفاظت مشتری و مدیریت شکایات

هر رگولاتور معتبر دارای ساختاری برای رسیدگی به شکایات مشتریان است. این ساختار به معامله‌گران امکان می‌دهد که در صورت مواجهه با رفتار غیرمنصفانه یا تخلف، بتوانند موضوع را از طریق قانونی پیگیری کنند.

چگونه اعتبار رگوله‌ بروکر را بررسی کنیم؟

برای اطمینان از امنیت سرمایه در بازار پرریسک فارکس، تنها انتخاب بروکر با رگوله کافی نیست؛ بلکه باید اعتبار واقعی آن رگوله بررسی شود. بسیاری از بروکرها ممکن است به نهادهایی اشاره کنند که تنها نامی از نظارت دارند اما در عمل عملکرد شفاف و محکمی ندارند.

جستجوی شماره مجوز در سایت رگولاتور

اولین گام برای اعتبارسنجی بروکر، بررسی شماره ثبت یا مجوز آن در پایگاه داده رسمی نهاد نظارتی مورد اشاره است. تمامی رگولاتورهای معتبر مانند FCA (بریتانیا) یا ASIC (استرالیا) دارای وب‌سایت رسمی هستند که در آن امکان جستجوی نام یا شماره مجوز بروکر وجود دارد. تنها در صورتی که اطلاعات ثبت‌شده در وب‌سایت نهاد با اطلاعات ارائه‌شده توسط بروکر هم‌خوانی کامل داشته باشد، می‌توان به رگوله اعتماد کرد.

بررسی دامنه پوشش جغرافیایی و ارائه خدمات به ایرانیان

برخی رگولاتورها مانند NFA آمریکا یا BaFin آلمان خدماتی به کاربران خارج از کشور متبوع خود ارائه نمی‌دهند یا محدودیت‌هایی برای کاربران ایرانی قائل هستند. به همین دلیل، باید بررسی کرد که آیا بروکر تحت نظارت واقعاً اجازه خدمات‌رسانی به کاربران ایرانی را دارد یا صرفاً از یک مجوز برای اعتبارسازی ظاهری استفاده می‌کند. بررسی دامنه جغرافیایی فعالیت بروکر از طریق بخش قوانین و اسناد افشاشده در سایت نهاد رگولاتور ممکن است.

بررسی سابقه، گزارشات شکایت و وضعیت مالی

در سایت بسیاری از رگولاتورها بخشی برای مشاهده گزارش‌های سالانه، هشدارهای عمومی و شکایت‌های ثبت‌شده علیه بروکرها وجود دارد. برای مثال، در سایت FCA می‌توان سابقه شکایات و اقدامات انضباطی علیه هر شرکت را مشاهده کرد. همچنین، اگر بروکری تحت رگوله‌ای معتبر باشد، معمولاً موظف است صورت‌های مالی سالانه و اطلاعات مربوط به بیمه وجوه مشتریان را منتشر کند.

رگولاتورهای آفشور چه تفاوتی با رگولاتورهای معتبر دارند؟

در بازار فارکس، بسیاری از بروکرها تحت نظارت نهادهای رگولاتوری معتبر بین‌المللی فعالیت می‌کنند. اما در کنار آن، دسته‌ای از کارگزاری‌ها به‌جای دریافت مجوز از نهادهای اصلی مثل FCA یا ASIC، به سراغ رگولاتورهای آفشور (Offshore Regulators) می‌روند. اما چرا چنین تصمیمی می‌گیرند؟ و این نوع نظارت‌ها چه ویژگی‌هایی دارند؟

چرا برخی بروکرها سراغ رگولاتوری آفشور می‌روند؟

رگولاتورهای آفشور عمدتاً در کشورهایی با ساختار قانونی ساده و انعطاف‌پذیر ثبت می‌شوند؛ مناطقی مثل بلیز، سیشل، سنت‌وینسنت، موریس یا وانواتو. در این کشورها هزینه دریافت مجوز بسیار پایین‌تر است و قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای سرمایه اولیه، گزارش‌دهی مالی، تفکیک حساب مشتریان یا رسیدگی به شکایات وجود ندارد.

از آن‌جایی که برخی از رگولاتورهای معتبر، اجازه خدمات‌دهی به کشورهای خاص مانند ایران را نمی‌دهند، بروکرها برای عبور از این محدودیت، اغلب به رگوله‌های آفشور روی می‌آورند. همچنین این نوع مجوزها به بروکرها اجازه می‌دهد تا خدمات پرریسک‌تری مثل اهرم بالا، بونوس‌های سنگین، معاملات کپی، بدون محدودیت اکسپرت و اسکالپینگ ارائه دهند؛ مواردی که در رگوله‌های سخت‌گیر اغلب ممنوع هستند. در ادامه به معرفی برخی از مهم‌ترین رگوله های آفشور در فارکس میپردازیم.

IFSC (بلیز)

کمیسیون خدمات مالی بین‌المللی بلیز یکی از شناخته‌شده‌ترین رگوله‌های آفشور است که مجوزهای متعددی به بروکرهای فعال در فارکس اعطا می‌کند. شفافیت نسبتاً پایین و نبود بیمه سرمایه از نقاط ضعف آن است.

FSC (موریس)

کمیسیون خدمات مالی موریس مجوزهایی در زمینه خدمات مالی از جمله فارکس صادر می‌کند. این رگوله از نظر اعتبار در سطح متوسط در آفشور محسوب می‌شود، اما رویه‌های رسیدگی به شکایت ضعیفی دارد.

BMA (برمودا)

مرجع پولی برمودا در مقایسه با دیگر آفشورها ساختار نظارتی قوی‌تری دارد و در برخی حوزه‌ها عملکرد قابل قبولی داشته، ولی همچنان در مقایسه با نهادهای معتبر اروپا یا آمریکا ضعیف‌تر است.

CIMA (جزایر کیمن)

این رگولاتور مجوزهای نسبتاً معتبرتری در بین آفشورها صادر می‌کند و برخی بروکرهای با اعتبار متوسط از این نهاد استفاده می‌کنند. با این حال، پیگیری شکایات مشتری به کندی انجام می‌شود.

FSA (سیشل)

یکی از رایج‌ترین آفشورها بین بروکرهای فعال در ایران، به دلیل صدور مجوز سریع و ساده. این نهاد تقریباً هیچ ابزار اجرایی در رسیدگی به شکایت ندارد.

BVI (جزایر ویرجین بریتانیا)

گرچه برخی تصور می‌کنند چون وابسته به بریتانیاست، اعتبار بالایی دارد اما در عمل نظارت بسیار محدودی دارد و بیشتر برای ثبت شرکت مناسب است تا محافظت از مشتری.

SCB (باهاما)

این نهاد نیز مانند دیگر رگوله‌های آفشور مجوزهایی برای بروکرها صادر می‌کند، اما سازوکار نظارتی شفافی ندارد.

SVG (سنت وینسنت و گرنادین‌ها)

در حال حاضر یکی از ضعیف‌ترین مناطق رگوله در دنیاست و هیچ نوع سازوکار رسیدگی به شکایات در آن وجود ندارد.

VFSC (وانواتو)

این رگولاتور در سال‌های اخیر به دلیل روند ساده مجوزدهی مورد توجه بروکرها قرار گرفته اما قدرت اجرایی بسیار پایینی دارد.

مزایا و معایب رگولاتورهای آفشور

از مزایای اصلی این نوع رگوله‌ها می‌توان به امکان ارائه خدمات به کاربران ایرانی و فرآیند دریافت آسان مجوز اشاره کرد. مهم ترین مزایایی که میتوان برای رگوله های آفشور نام برد موارد زیر هستند:

سهولت و سرعت دریافت مجوز: روند ثبت و صدور مجوز در رگولاتورهای آفشور بسیار سریع‌تر از نهادهای معتبر است.

هزینه پایین ثبت: بسیاری از این مجوزها هزینه‌ای کمتر از ۲۰ هزار دلار دارند و الزامات کمتری نسبت به رگولاتورهای معتبر دارند.

آزادی بیشتر در ارائه خدمات: بروکرها می‌توانند خدمات منعطف‌تری ارائه دهند، مانند لوریج‌های بالا، شرایط معاملاتی متنوع و بدون محدودیت خاص.

امکان ارائه خدمات به کاربران ایرانی: برخلاف رگولاتورهای اروپایی یا آمریکایی، بسیاری از نهادهای آفشور مانعی برای ارائه خدمات به ایرانیان ایجاد نمی‌کنند.

معایب و ریسک‌های رگولاتوری‌های آفشور

در کنار مزایایی که برای بروکرها دارند، از دید کاربر و سرمایه‌گذار، مجوزهای آفشور با چند ضعف و چالش جدی همراه هستند:

1. ضعف در رسیدگی به شکایات: در اکثر این کشورها هیچ ساختار مؤثری برای ثبت و بررسی شکایات مشتریان وجود ندارد.
2. عدم وجود صندوق جبران خسارت: برخلاف FCA یا CySEC که صندوق‌های بیمه‌ای دارند، نهادهای آفشور از سرمایه مشتریان در برابر ورشکستگی بروکر حمایت نمی‌کنند.
3. عدم الزام به تفکیک حساب مشتریان: در رگوله‌های معتبر، بروکر باید پول مشتری را در حساب جداگانه نگه دارد. اما در آفشور، معمولاً این الزام وجود ندارد و ریسک سوءاستفاده افزایش می‌یابد.
4. سطح شفافیت بسیار پایین: بروکرهای آفشور معمولاً ملزم به ارائه گزارش‌های مالی سالانه، افشای سود و زیان یا اعلام دارایی‌ها نیستند.
5. احتمال تقلب و اسکم: به دلیل نبود نظارت کافی، بسیاری از کلاهبرداری‌ها و پروژه‌های مشکوک از طریق این نوع مجوزها فعالیت می‌کنند.

ریسک‌ها و محدودیت‌ها

بروکرهای آفشور غالباً در زمان بروز مشکلات مالی یا اختلاف با مشتری، هیچ ضمانتی برای پرداخت مطالبات ندارند. همچنین در بسیاری از مواقع، حتی اگر بروکر دچار ورشکستگی شود، بازیابی سرمایه تقریباً ناممکن خواهد بود.

مقایسه انواع رگولاتورها

برای درک بهتر تفاوت میان رگولاتورهای معتبر و آفشور، یک نگاه مقایسه‌ای میان آن‌ها می‌تواند تصمیم‌گیری را ساده‌تر کند. معمولاً رگولاتورهای معتبر مانند FCA و ASIC دارای فرآیندهای سختگیرانه، الزام به تفکیک حساب مشتریان، افشای مالی و رسیدگی حقوقی به شکایات هستند. این در حالی است که رگوله‌های آفشور بیشتر روی دریافت حق‌ثبت متمرکزند تا حفاظت از منافع کاربران.

در ادامه یک جدول مقایسه‌ای کامل بین مهم‌ترین رگولاتورهای بین‌المللی و آفشور بر اساس شاخص‌هایی مانند سطح نظارت، امکان خدمات‌رسانی به کاربران ایرانی و امنیت مالی ارائه شده است.

مقررات کلیدی رگولاسیون در بازار فارکس

رگولاسیون در فارکس صرفاً یک عنوان نیست؛ مجموعه‌ای ازقوانین دقیق، الزامات مالی، نظارت‌های اجرایی و حقوق مشتریان را شامل می‌شود که توسط نهادهای نظارتی مختلف اعمال می‌شود. درک این مقررات، به معامله‌گران کمک می‌کند تا بفهمند چگونه یک بروکر تحت نظارت از منافع آن‌ها محافظت می‌کند.

1. تفکیک حساب مشتری از سرمایه بروکر

رگولاتورهای معتبر مانند FCA و ASIC، بروکر را موظف می‌کنند که سرمایه مشتریان را درحساب‌های بانکی جداگانه نگهداری کند. این موضوع تضمین می‌کند که در صورت ورشکستگی بروکر، دارایی کاربران قابل بازیابی است و وارد چرخه مالی شرکت نمی‌شود.

2. کفایت سرمایه و ذخایر مالی

برای دریافت رگولاتوری‌های معتبر، بروکر باید حداقل سرمایه مشخص داشته باشد (برای مثال در FCA حدود ۷۳۰ هزار پوند). این الزام، نشان‌دهنده قدرت مالی و توان پاسخگویی شرکت در برابر زیان‌ها یا خسارات احتمالی است.

3. گزارش‌دهی مالی دوره‌ای

بروکرهای تحت نظارت موظف هستند به‌صورت سه‌ماهه یا سالانه گزارش‌های حسابرسی‌شده مالی خود را به رگولاتور ارسال کنند. این گزارش‌ها شامل اطلاعات مربوط به درآمد، سود، زیان، بدهی و دارایی‌های مشتریان است و تضمین می‌کند که بروکر در چارچوب شفاف فعالیت می‌کند.

4. رسیدگی به شکایات مشتریان

در رگولاتورهای معتبر، سازوکارهایی برای ثبت و بررسی شکایات کاربران وجود دارد. برخی از این نهادها حتی صندوق جبران خسارت(مانند FSCS در انگلستان) برای جبران خسارت ناشی از قصور بروکر ارائه می‌دهند.

5. الزامات ضد پول‌شویی (AML) و شناخت مشتری (KYC)

بروکرهای رگوله‌شده ملزم به اجرای فرآیندهای احراز هویت دقیق هستند. این قوانین با هدف جلوگیری از پول‌شویی، تأمین مالی تروریسم و اقدامات غیرقانونی تنظیم شده‌اند و رعایت آن‌ها بخشی مهم از تعهدات بروکر است.

6. محدودیت در ارائه اهرم بالا

رگولاتورهایی مثل ESMA در اتحادیه اروپا یا ASIC در استرالیا، محدودیت‌هایی برای حداکثر لوریج قابل ارائه در حساب‌های استاندارد وضع کرده‌اند (مثلاً حداکثر ۱:۳۰). این سیاست‌ها با هدف حفاظت از سرمایه‌گذاران خرد اجرا می‌شوند.

تأثیر رگوله بر تجربه معامله‌گران ایرانی

رگولاتوری در بازار فارکس، همواره یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های معامله‌گران ایرانی بوده است. در حالی‌که تریدرهای بسیاری در ایران به صورت روزانه در فارکس فعالیت می‌کنند، نبود نظارت داخلی و محدودیت‌های بین‌المللی باعث شده بررسی وضعیت رگولاتوری بروکر اهمیت دوچندان پیدا کند.

چالش‌ها: تحریم‌ها، محدودیت‌ها و نبود دسترسی

یکی از مهم‌ترین چالش‌ها برای کاربران ایرانی، تحریم‌های اقتصادی و محدودیت‌های جغرافیاییاست که باعث می‌شود بسیاری از رگولاتورهای بزرگ مثل FCA انگلستان یا ASIC استرالیا، به بروکرها اجازه ارائه خدمات به کاربران ایرانی را ندهند. این موضوع باعث می‌شود که تریدر ایرانی به ناچار سراغ بروکرهایی برود که دارای رگولاتورهای آفشور یا بی‌نام‌ونشان هستند.

از طرف دیگر،امکان شکایت یا پیگیری حقوقی برای کاربران ایرانی عملاً وجود ندارد. در صورت بروز تخلف، کاربران نمی‌توانند از مزایای حمایت قانونی برخوردار شوند، چون در بسیاری از موارد، اساساً قوانین رگولاتوری شامل کشورهایی تحت تحریم نیست.

فرصت‌ها: فعالیت در چارچوب قانونی با انتخاب هوشمندانه

با وجود این چالش‌ها، اگر معامله‌گر ایرانی با دقت عمل کند وبروکری با رگوله حداقلی معتبر و سوابق شفاف انتخاب نماید، می‌تواند در چارچوبی نسبتاً امن فعالیت کند. بسیاری از بروکرهای مطرح، با وجود نداشتن رگولاتور تراز اول برای کاربران ایرانی، در مناطق آفشور فعالیت خود را با رعایت برخی استانداردهای حرفه‌ای تنظیم می‌کنند.

در این میان، شفافیت وب‌سایت بروکر، قرارداد مشتری، گزارش‌دهی مالی و روش‌های برداشت و واریزعواملی هستند که می‌توانند تجربه کاربری را بهبود ببخشند. برخی از بروکرهای مطرح جهانی حتی با وجود ارائه خدمات به ایرانیان از طریق شعب آفشور، از ساختار مالی قدرتمند و پشتیبانی حرفه‌ای بهره می‌برند.

راهکارها برای انتخاب بروکر معتبر در شرایط فعلی

برای معامله‌گران ایرانی، انتخاب بروکر مناسب باید بر اساس ترکیبی از رگوله، اعتبار عملیاتی، شفافیت و تجربه کاربران صورت گیرد. برخی نکات کاربردی در این زمینه عبارت‌اند از:

• بررسی شماره مجوز رگوله و تطبیق آن با سایت رگولاتور
• ارزیابی تجربه کاربران ایرانی در انجمن‌ها و شبکه‌های اجتماعی
• تحلیل ساختار مالی، امنیت اطلاعات و نحوه اجرای سفارشات
• استفاده ازحساب‌های دمو برای بررسی شرایط معامله
• بررسی دقیق شرایط برداشت و سپرده‌گذاری، به‌خصوص در شرایط تحریم

در مجموع، رگوله یک معیار کلیدی برای معامله‌گران ایرانی است، اما به‌تنهایی کافی نیست. آنچه تجربه کاربر را تعیین می‌کند، ترکیبی از رگولاتوری، خدمات عملیاتی و صداقت بروکر است.